ارزیابی دوام، بهره برداری سازه ‌های زیرزمینی با استفاده از روش وکیوم پمپ خاموش

روش وکیوم (پمپ خاموش)

سیستم عایق بندی وکیوم پمپ خاموش روشی موثر و کار آمد جهت بهسازی و عایق بندی سازه های زیر زمینی بوده که می تواند دوام و مدت زمان سرویس دهی این سازه ها را افزایش دهد.

سازه‌ های زیر زمینی(Underground Structures) هزاران سال است که به واسطه‌ معادن و اخیراً به واسطه حمل و نقل شامل ایستگاه مترو و فضا های تونلی مربوطه و ساخت مسکن توسعه یافته است. طراحی و ساخت سازه ‌های زیرزمینی مانند ایستگاه مترو نیازمند فرایند و روش ‌های متفاوتی از دیگر پروژه ‌ها است. در بسیاری از کشور های توسعه ‌یافته صنعتی، ساخت سازه ‌های زیرزمینی به دلایل اقتصادی در مقایسه با سازه‌ های سطحی در حال افزایش است، استفاده از انواع سیستمهای آب بندی با استفاده از پمپ خاموش سبب افزایش دوام و طول عمر بهره برداری این سازه ها می گردد، سیستم عایق بندی وکیوم پمپ خاموش روشی موثر و کار آمد جهت بهسازی و عایق بندی سازه های زیر زمینی بوده که می تواند دوام و مدت زمان سرویس دهی این سازه ها را افزایش دهد.
کلمات کلیدی : سازه زیر زمینی، عایق بندی، وکیوم، دوام، پمپ خاموش، کاپیلاریسیون

انواع سازه های زیر زمینی

سازه ‌های زیرزمینی شامل هر سازه ‌ای است که زیر سطح زمین ساخته ‌می‌شود، طراحی ژئوتکنیک بخش مهمی از طراحی سازه ‌های زیرزمینی در تمام مراحل پروژه از زمان مطالعات مفهومی تا طراحی دقیق و نیز در طول ساخت سازه است.
سازه ‌های زیر زمینی به چندین گروه زیر تقسیم می‌شود:
• تونل ‌های حمل و نقل و تونل ‌های مهندسی هیدرولیک.
• تسهیلات مترو.
• نیروگاه ‌ها بویژه نیروگاه ‌های برق آبی.
• گاراژ و کانال ‌های شهری.
• مخازن آب آشامیدنی.
• امکانات ذخیره ‌سازی نفت و گاز.
• تاسیسات نظامی و …
اجزای سازه ‌های زیرزمینی با توجه به طرح هندسی و معماری تعیین می‌شود که برای ایستگاه های زیرزمینی (با پیچیدگی بیشتر معماری) نمود بیشتری پیدا می‌کند. سازه های زیرزمینی از جمله سازه ‌های پیچیده مهندسی هستند که طراحی و روش‌های اجرای آنها دامنه بسیار وسیعی دارد. از جمله این روش ‌های ساخت می‌توان به شمع و ریب، سیستم تونل‌سازی اتریشی (NATM)، سیستم تونل ‌سازی مکانیزه و روش ‌های کند و پوش (Top-Dowm و یا Bottom-Up) و … اشاره نمود[1] . باید توجه داشت عوامل مختلفی از جمله پدافند غیر عامل، سطح آب و شرایط آب ‌بندی، عمق استقرار سازه، خصوصیات سنگ یا زمین اطراف سازه و … در انتخاب روش اجرا تعیین‌کننده است. همچنین در شرایط خاص با توجه به خصوصیات زمین ‌شناسی و ضعیف بودن جنس خاک یا سنگ میزبان ممکن است به بهسازی و پیش تحکیم محیط اطراف سازه زیرزمینی نیز نیاز باشد که روش ‌های متعدد و متنوعی (از جمله انواع روش ‌های تزریق و …) دارد.

شکل 1. انواع ترک های ایجاد شده در سازه های زیر زمینی در اثر نشت آب

عامل اصلی در طراحی تونل ‌ها، شفت ‌ها و سازه ‌های زیرزمینی، محیط میزبان و اثر آن بر سازه است. میزان شناخت از محیط میزبان و ویژگی ‌های آن در مقایسه با دیگر سازه‌ های مهندسی محدودتر است. بنابراین محاسبات و طراحی‌ ها ویژه و متفاوت از دیگر سازه‌ های مهندسی بوده و تحلیل و طراحی، طبق کد ها و استاندارد های مربوط به سازه‌ های زیرزمینی، تونل‌ ها و شفت ‌ها است.
با توجه به پارامتر های شناسایی نشده در رفتار محیط میزبان و سایر عوامل محیطی، خصوصیات محیط باید طوری در نظر گرفته شود که ایمنی و اقتصاد طراحی، بهینه باشد (با انجام آزمایش‌ های دقیق و مناسب خاک و سنگ توسط تیم مجرب این پارامتر ها نیز دقیق خواهند شد).
از موارد خاص طراحی انجام شده توسط مشاور می‌توان به تجارب زیر اشاره کرد:
• عبور تونل سگمنتی با فاصله یک قطر تونل از زیر 7 عدد لوله ‌های سوخت پالایشگاهی شمال کشور.
• عبور تونل اتریشی از زیر آزاد راه آزادگان با فاصله یک قطر تونل [2] .

نقش و اهمیت کاپیلاریسیون در سازه‌های زیرزمینی

• نفوذ آب و یون‌ها: در سازه‌های زیرزمینی، به دلیل تماس مستقیم با خاک و آب‌های زیرسطحی، آب و یون‌های محلول (مانند کلریدها و سولفات‌ها) می‌توانند از طریق منافذ و لوله‌های موئین بتن یا مصالح دیگر وارد سازه شوند. این نفوذ به تدریج باعث خوردگی میلگردها، آسیب به بتن و حتی کاهش مقاومت سازه می‌شود
• تشدید تخریب بتن: آب همراه با یون‌های مخرب از طریق کاپیلاریسیون به داخل بتن نفوذ می‌کند و می‌تواند واکنش‌های شیمیایی نامطلوبی مانند حمله سولفاتی یا خوردگی آرماتور را رقم بزند
• افزایش رطوبت داخلی: حرکت آب به واسطه کاپیلاریسیون می‌تواند رطوبت داخلی سازه را بالا ببرد و شرایط نامناسبی برای بهره‌برداری و دوام سازه ایجاد کند.

دوام سازه ‌های زیرزمینی

دوام سازه‌ های زیرزمینی به توانایی این سازه‌ ها در حفظ عملکرد و یکپارچگی ساختاری خود در برابر عوامل مخرب محیطی، فیزیکی و شیمیایی در طول عمر مفید شان اشاره دارد. این موضوع به ‌ویژه برای سازه‌ هایی مانند تونل ‌ها، مترو ها، پارکینگ ‌های زیرزمینی و طبقات منفی ساختمان ‌ها اهمیت ویژه ‌ای دارد، چرا که این فضا ها به ‌طور دائم یا موقت در تماس با خاک مرطوب و آب ‌های زیرزمینی قرار دارند.
استفاده از سیستم ‌های آب ‌بندی نوین (مانند ژئوممبرین ‌ها و پوشش‌ های پلیمری) و اجرای صحیح آن ‌ها برای جلوگیری از نفوذ آب ضروری است .

عوامل مؤثر بر دوام سازه ‌های زیرزمینی

• نفوذ آب و رطوبت: مهم ‌ترین تهدید برای دوام سازه ‌های زیرزمینی، نفوذ آب است. ورود تدریجی آب باعث خوردگی آرماتور، تخریب بتن و کاهش عمر مفید سازه می‌شود. عایق ‌بندی ناقص، ضعف اجرایی و نقص در سیستم ‌های زهکشی از دلایل اصلی نشت آب هستند.
• حملات شیمیایی: یون ‌های کلرید و سولفات موجود در آب‌ های زیرزمینی یا خاک می‌توانند موجب خوردگی آرماتورها و تخریب شیمیایی بتن شوند[3].
• تغییرات دمایی و نیرو های دینامیکی: سازه‌ های زیرزمینی در معرض تغییرات دمایی، بار های دینامیکی (مانند زلزله) و بار های استاتیکی قرار دارند. با این حال، به دلیل عمق قرار گیری، تأثیر زلزله بر این سازه ‌ها معمولاً کمتر از سازه ‌های سطحی است.
• کیفیت مصالح و اجرای سازه: استفاده از بتن با نسبت آب به سیمان مناسب، سنگدانه‌ های مرغوب و اجرای صحیح، نقش مهمی در افزایش دوام دارد.
روشهای مختلف آب بندی سازه های زیر زمینی جهت افزایش دوام این سازه ها
روشهای مختلف آب بندی به طور کلی شامل موارد زیر هستند که ممکن است ترکیبی از آنها برای آب بند نمودن هر پروژه استفاده گردد.
• زهکشی
• استفاده از محصولات ژئوسنتتیک (GCL، PVC و انواع ژئوممبرین شامل HDPE، LLDPE و VLDPE): امروزه این محصولات بیشترین نقش را در طراحی و اجرای مهندسی آب بندی پروژه ها دارند، چنانچه 300 میلیون متر مربع GCL و 100 میلیون متر مربع ژئوممبرین مصرف سالیانه جهانی آنهاست.
• استفاده از بتن آب بند
• استفاده از پرده آب بند (روشهای تزریق، انجماد خاک، سپر کوبی، اختلاط عمیق و ….)
• درزبندی (صرفا برای آب بندی ترمیمی)
• روشهای سطحی (صرفا برای آب بندی ترمیمی)

 

انواع تکنیک های آب بندی سازه های زیرزمینی به جهت اجرا

• روش های آب بندی در حین ساخت
• روش جلوگیری از نفوذ آب به سیستم
با توجه به پیشرفتهای تکنولوژیکی و امکان اجرای انواع سازه های زیرزمینی مانند تونلها و … از یکسو و از سوی دیگر نیاز به احداث طبقات زیرین برای ساختمانها در شهرهای بزرگ، امروزه آب بندی سازه های زیرزمینی از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است. انتخاب یک سیستم آب بندی کارا و موثر در سازه های زیرزمینی تابع عوامل متعددی است که نقصان آگاهی بعضا در پروژه ها باعث مختل شدن عملکرد تأسیسات مکانیکی ساختمان و وارد آمدن آسیب جدی به تأسیسات برقی و مکانیکی سازههای زیرزمینی می گردد. آب بندی سازه های زیرزمینی را به روشهای مختلفی می توان تقسیم بندی نمود:

آب بندی در حین ساخت و آب بندی ترمیمی

آب بندی ترمیمی به نوعی از آب بندی اطلاق می شود که موضوع آن پس از پایان عملیات اجرایی و در حین بهره برداری و پس از مشاهده نشت آب به داخل سازه در دستور کار قرار می گیرد. به طور کلی در مواردی که آب بندی ترمیمی انجام می گیرد، میزانی از “عدم قطعیت” در بازدهی روشهای آب بندی وجود داشته و معمولا نیاز به چند مرحله عملیات اجرایی برای دستیابی به آب بندی مناسب می باشد. همچنین هزینه های آب بندی ترمیمی معمولا حدود 5 تا 10 برابر بیشتر از آب بندی در حین اجراست.
هزینه آب بندی حین ساخت حدود 5/0 % تا 1% هزینه های پروژه
هزینه آب بندی ترمیمی حدود 3% تا 10% هزینه های پروژه
بنابراین پیش بینی احتمال نشت آب به داخل سازه و اجرای عملیات آب بندی در حین ساخت بر اساس طرح آب بندی نقش بسیار مهمی در کیفیت بهره برداری سازه و کاهش هزینه های پروژه خواهد داشت. استفاده از طرح مهندسی مناسب که توسط طراح باتجربه ارائه میشود، منجر به بهینه سازی پروژه خواهد شد. نکته مهم در این مورد این است که حتما در آب بندی دیوار حائل از یکی از روش های ذکر شده استفاده شود. در غیر این صورت روش های جلوگیری از نفوذ آب به تنهایی اثر گذار نبوده و هیچ تضمینی برای دوام آن در کل دوره بهره برداری سازه وجود ندارد.
در آب بندی دیوارهای حائل باید از تماس آب زیر زمینی با بدنه دیواره تا حد امکان جلوگیری به عمل آورد. این کار توسط انواع ژئوممبرین ها صورت می گیرد. همچنین آب جمع شده در پشت دیوارها، باید توسط ژئوسنتتیک های دیگری از قبیل ژئوتکستایل ها زهکشی شود. ضرورت قرار دادن همزمان زهکش ها و ژئوممبرین ها آن است که هیچ یک از این دو به تنهایی کافی نبوده و نمی توانند به طور کامل دیوار را آب بند نمایند. زیرا در صورتی که از ژئوممبرین به تنهایی استفاده شود، فشار هیدروستاتیک پشت آن آن قدر بالا می رود که ژئوممبرین نمی تواند آن را تحمل نماید. در صورتی که از زهکش به تنهایی استفاده شود، هیچ گاه سطح آب به زیر دیوار نمی رسد و بنابراین دیوار در مجاورت آب قرار می گیرد.
نکته مهم در استفاده از ژئوسنتیک ها، این است که باید بعد از نصب آنها از عملکرد یکپارچه آن ها و همچنین جوش مناسب میان قطعات آن اطمینان حاصل نمود. این کار باید تست فشار آب پشت ژئوسنتتیک استفاده می شود. آب اضافی زهکشی شده توسط ژئوتکستایل ها در چاهی که به آن سپتیک تانک (مخزن تخلیه) گویند، حمل می شود. در آن جا با کمک پمپی آب به بیرون منتقل می شود. در عمل از تکنیک دیگری برای جلوگیری از رسیدن آب پشت دیواره به دیوار حائل نیز استفاده می کنند. یکی از این تکنیک ها استفاده از چاه های تخلیه است. در این حالت در اطراف دیوار حائل، چندین حلقه چاه ایجاد می شود به طوری که سطح آن ها پایینتر از سطح آب زیرزمینی باشد. سپس آب جمع شده در آن توسط پمپ هایی تخلیه می گردد. در صورتی که این کار همراه با ثبت داده های پمپ و عمق آب زیرزمینی باشد، می توان از آن داده ها برای بهینه کردن طراحی سیستم آب بندی دیوار حائل نیز استفاده نمود.

هدف از آب بندی

به منظور کاهش صعود کاپیلاری در سازه های زیر زمینی و آب بندی معمولا دو هدف متفاوت برای آب بندی مد نظر طراح قرار می گیرد. در صورتیکه ایجاد یک مخزن برای نگهداری مایعات مورد نظر باشد (مانند ساخت یک استخر در طبقه زیرین ساختمان)، با روشها و محصولات کم هزینه تری می توان نسبت به آب بندی اقدام نمود. در این شرایط عبور میزان کمی از آب (یا سایز مایعات) از لایه آب بند، می تواند بلامانع باشد. اما هدف دیگر آب بندی که معمولا مد نظر است، جلوگیری از نشت آب به داخل سازه (مانند یک کتابخانه زیرزمینی) است. در این حالت برای بهره برداری از سازه نیاز به ایجاد محیطی خشک (و یا تقریبا خشک) وجود دارد. البته در چنین شرایطی نیز، آیین نامه های مربوط به آب بندی به منظور صرفه جویی در هزینه ها و بر حسب اهمیت سازه، ممکن است اجازه عبور میزان بسیار کمی از آب از لایه آب بند را بدهند. واضح است که این نوع آب بندی با استفاده از روشها و یا محصولات با کیفیت و هزینه بالاتر انجام خواهد شد.

اصول آب بندی سازه های تراز منفی

با توجه به موارد گفته شده در پیش، بهترین و اطمینان بخش ترین روش حفاظت و آب بند نمودن بتن و ساختمان، به کارگیری تدابیر در زمان ساخت می باشد. در حال حاضر به طور کلی سه روش ذیل برای تحقق آب بند سازی در حین ساخت وجود دارد .

طراحی و اجرای سیستم زهکشی

استفاده از سیستم های ژئوسنتتیک ( ژئوممبرین و ژئوتکستایل یا GCL )
اجرای بتن آب بند و نفوذ ناپذیر، در کنار تمهیدات اجرایی
در اینجا سعی می شود به برخی جزئیات اجرایی و معایب و مزایای هر یک از سیستم های فوق الذکر پرداخته شود.
در این روش، بسته به شرایط محلی، دسترسی ها به سیستم دفع فاضلاب، نقشه و جانمایی سازه یا ساختمان ، با حفاری چاه های عمودی و افقی و تعبیه لوله های زهکش و لترال، آب منطقه به بخشی از محل هدایت شده و از آنجا به دورن فاضلاب شهری یا مکان مقتصی پمپاژ می گردد. پر واضح است که این روش، سیستمی غیر ایمن بوده و از این رو در اکثر پروژه ها به عنوان روشی موقت و یا پوششی و تکمیلی در کنار سایر روش ها به کار می رود. چرا احتمال گرفتگی لوله های انتقال به مرور زمان و یا خراب شدن پمپ های پمپاژ می تواند منجر به مختل شدن فرآیند و نفوذ آب به درون سازه گردد. لذا سیستم زهکش می تواند روشی بهینه در کنار دو روش بعدی و همچنین برای پایین آوردن و کنترل آب برای اجرای سازه ها و فراهم کردن شرایط اجرای خاکبرداری و بتن ریزی باشد.

ژئوسنتتیک ( ژئوممبرین و ژئوتکستایل یا GCL )

در این سیستم، پس از اتمام عملیات خاکبرداری، با اجرای ورق های ژئوممبرین پی وی سی یا پلی اتیلن به ضخمات 5/1 یا دو میلیمتر و دو لایه ژئوتکستایل در طرفین برای محافظت از آن در طرفین، گود ایجاد شده به صورت کاسه آب بند و نفوذ ناپذیر می گردد. در این سیستم باید توجه ویژه ای به جوش ورق ها صورت پذیرد تا اطمینان خاطر از عملکرد نفوذ ناپذیری گود حاصل شود. آنچه باید در این جا مورد توجه ویژه ای قرار گیرد، مشکل رایج در سیستم ژئوسنتتیک ها، یعنی احتمال سوراخ شدگی ورق در حین اجرا براثر عملیات اجرایی به صورت سهوی و یا عمدی، می باشد. چرا که در این شرایط با نفوذ آب درون گود و کاسه ژئوممبرین ، عملا کارکرد کل سیستم مختل و بلا اثر می شود. نکته پر اهیمت این امر در این شرایط ، زمانی است که این روش به تنهایی انجام می شود و عملا به اطمینان از این روش، اجرای سازه بدون لحاظ تمهیدات آب بندی خاصی صورت پذیرفته و هیچ گونه پیش گیری برای آب بندی سازه دیده و اجرا نشده و عملا با نفوذ آب به درون کاسه ژئوممبرین، آب به راحتی از نقاط مختلف به درون سازه وارد می گردد. با توجه به احتمال بالای این آسیب دیدگی در حین ساخت از یک سو و عدم دسترسی پس سیستم ژئوسنتتیک اجرا شده پس از ساخت ساختمان به منظور ترمیم نقاط آسیب دیده ، بسیاری از کارشناسان و کارفرمایان به این نتیجه رسیده اند که این سیستم به تنهایی دارای ریسک بالایی بوده و می بایست به همراه این روش از تمهیدات بتن آب بند ( روش سوم ) نیز به صورت توامان استفاده نمود. از دیگر معایب این سیستم می توان به هزینه بالاتر آن نسبت به سایر روش ها اشاره کرد که با توجه به ریسک ذکر شده در بالا که می تواند کل عملیات را با تردید مواجه کند ، استفاده از این روش به تنهایی با تردید هایی روبرو می باشد.

مطالب مرتبط: 

وکیوم پمپ خاموش برای جلوگیری از فرونشست

آب بند نمودن سازه به روش اجرای بتن آب بند و نفوذ ناپذیر

در سیستم آب بندی سازه های بتنی، دو مبحث در دستور کار قرار دارد. مبحث اول اجرای بتن آب بند و مبحث دوم آب بندی درزهای های اجرای بین مراحل مختلف کار، درزهای فونداسیون و دیوار، ستون و تیر با دیوار (در استراکچرهای فلزی) ، آب بندی دیوار با تیر و سقف و … می باشد. در این راستا دو بخش به صورت مجزا شرح داده می شود. با توجه به اینکه بتن محصولی نا همگن می باشد، بررسی آن (حتی بتن های با مقاومت بالا ) زیر میکروسکوپ مشخص می نماید که بتن دارای حفرات موئینه کوچک و بزرگ می باشد که باعث نفوذ آب و مایعات درون آن می شود. با این وجود به طور معمول این حفرات در بتن های با کیفیت، باعث نشت آب ، به خصوص در کوتاه مدت نمی گردد. آنچه نیاز به آب بندی بتن را لازم نموده است، مشکلات، محدودیت و حوادث اجرای بتن می باشد. پر واضح یک بتن یکپارچه و به خوبی متراکم شده در ضخامت های بالا جلوی نفوذ آب را به صورت جاری خواهد گرفت. لذا بروز مشکلات اجرایی که تجربه نشان داده بسیار واقع بینانه است باعث نقاط ضعف در بتن شده که باید برای جلوگیری از بروز و تاثیر منفی آن و به تبع بروز نشت آب تمهیدات لازم پیش بینی گردد. از جمله این مشکلات می توان به تراکم ناکافی، تراکم زیاد که باعث کرمو شدگی گردد، جدا شدگی بتن، ترک های ناشی از جمع شدگی، تراکم نا کافی به علت تراکم میلگردها، درزهای اجرایی پیش بینی نشده به علت نامنظم بودن تخلیه بتن ناشی از خراب شدن پمپ بتن یا تراک میکسر ها، نسبت آب به سیمان بالا و … شاره کرد. بدیهی است که بروز برخی از این مشکلات مانند خراب شدن تراک میکسر یا پمپ بتن در اختیار عوامل اجرایی نبوده و حادثه ای غیر قابل پیش بینی می باشد. از سوی دیگر با توجه به عدم دسترسی به پشت دیوار پس از بتن ریزی ( نظر به اینکه اغلب قالب ها یک طرفه می باشند) امکان تعمیر نقاط از بیرون و فشار مثبت وجود ندارد.

معرفی روش نوین وکیوم (پمپ خاموش)

یکی از روش های آب بندی بسیار موثر جهت افزایش دوام و طول عمر بهینه سازه های زیر زمینی استفاده از روش وکیوم پمپ خاموش می باشد که با حذف سیستم زهکش باعث کاهش بسیاری از هزینه های اجرایی و افزایش دوام و کارایی آب بندی سازه های زیر زمینی که از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند می گرد. این روش با بهره گیری از ایجاد خلاء و ژئوممبرین PVC و استفاده از ژئوتکستایل برای خروج و هدایت آب، بهترین راه کار برای عایق بندی انواع سازه های زیر زمینی از نظر اقتصادی، زمان اجرا و عملکرد می باشد که با استفاده از روش وکیوم پمپ خاموش می توان سیستم زهکش را حذف نمود که در نهایت از تخریب های زیست محیطی و هدر رفت منابع آب زیر زمینی و در نتیجه فرونشست زمین و نشست سازه ای جلوگیری نمود.

شکل 2. عایق بندی تونل به روش وکیوم پمپ خاموش با بهره گیری از ژئوممبرین PVC

 

استانداردها

پرکاربردترین استاندارد هایی که برای طراحی آب بندی سازه های زیر زمینی وجود دارد، عبارتند از:
استاندارد آب بندی سازه های زیرزمینی آلمان BSI-8102-ZTV-ING
استاندارد انجمن بین المللی تونل ITA
استاندارد تست محصولات ASTM
استاندارد مشخصات محصولات ژئوسنتتیک GRI-GM

نتیجه گیری :

با توجه به شرایط گفته شده عایق بندی و آب بندی اصل سازه و کمترین احتمال آسیب دیدگی سیستم آب بندی، بهترین و اطمینان بخش ترین سیستم آب بند نموده ساختمان و سازه های زیر تراز آب زیرزمینی، روش عایق بندی وکیوم پمپ خاموش می باشد. که با حذف سیستم زهکشی باعث صرفه جویی در هزینه و زمان اجرا گردیده و از نشست های سازه ای در نتیجه خروج آب از دانه های خاک جلوگیری می کند. البته این امکان وجود دارد که از روش اولیه نیز به برای تقویت اطمینان بهره جست ولی اگر بنا به مباحث فنی و اقتصادی عزم بکاری تنها یه روش وجود داشته باشد، بدون شک اقتصادی ترین روش استفاده از روش وکیوم پمپ خاموش و بتن آب بند و نفوذ ناپذیر می باشد. لذا موفقیت این امر نیز مستلزم به اتخاذ تدابیر کارشناسی در قطع های بتن، اختلاط و مشخصات بتن مصرفی و سایر راهکارهای مرتبط و دقت در اجرای گام به گام عملیات توسط کارشناسان با تجربه و کاربلد می باشد.
نویسنده مقاله:
“دکتر علی طاهریان دکتری تخصصی مهندسی عمران- ژئوتکنیک”

[1] Zhang X, Jiang Y, Maegawa K (2020) Mountain tunnel under earthquake force: A review of possible causes of damages and restoration methods, Journal of Rock Mechanics and Geotechnical Engineering,12, 414-426.
[2] Liu B, Zhang D, Xing L, Jianchun L (2022) Seismic response of underground structure–soil–aboveground structure coupling system: Current status and future prospects, 122, 104372.
[3] Taherian A, Yazdi M, Danaei I, Zad A (2022) Effect of surfactant on cleaning of diesel contaminated clay soil using electrokinetic process and determining the uniaxial resistance of clay after cleaning, Civil Infrastructure Researches, 9(1), 105-119.